Bir şeyin en üstteki bölümü; bir yerin, bir nesnenin vb.'nin üstü, tam hizası.
Yüksekliği genellikle birkaç yüz metreyi geçmeyen, çok kez tek başına,yamaçları yatık yer biçimi; başın üst, kafatasının iki kulak arasında kalan bölümü.
Birinin yanı başı, başucu; a) çokgende ya da çokyüzlüde köşelerden her biri; b) ıkizkenar bir üçgende eşit kenarların kesişme noktası; c) bakışım ekseni bulunan bir eğrinin ya da yüzeyin bu eksenle kesişme noktalarından her biri.